Είναι αρχιτέκτονας-community artist. Πραγματοποιεί δράσεις μέσα από μια σύνθετη τέχνη που περιλαμβάνει το περπάτημα, την ποίηση, τη ζωγραφική, το κείμενο, την επιτέλεση. 

​

Σπούδασε Αρχιτεκτονική στη Φλωρεντία. Η διδακτορική της διατριβή ήταν στην Aρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ και έχει τίτλο «Εκτοπισμένοι Αστικοί νομάδες στις μητροπόλεις. Σύγχρονα ζητήματα για τη μετακίνηση, την πόλη και τον χώρο». (Νήσος 2008). Ήταν στην ομάδα «Αστικό Κενό» (Αστικό Κενό, Futura 2006). Μεγάλο μέρος της δουλειάς της εμπεριέχεται στο Νομαδική Αρχιτεκτονική. Περπατώντας σε ευάλωτα τοπία (Futura 2018).

​

Δημιούργησε το «Δίκτυο Νομαδικής Αρχιτεκτονικής» το 2005. Τα σώματα δημιουργούν, κάθε φορά ξεκινώντας από την αρχή, ένα μεταβαλλόμενο χωροχρόνο σε έναν τόπο διασχίζοντας τα σύνορα. Η διαδικασία πραγματοποιείται μέσα από τη συνεργασία νομαδικών υποκειμένων, την εμπλοκή μεταξύ τους, την εμπλοκή με τους κατοίκους και με τη δημιουργία “εφήμερων κοινοτήτων”.

​

Δράσεις της αφορούν την περιπατητική τέχνη, όπως: Πομπή στα ίχνη κατοίκισης. Διασχίζοντας τον Ελαιώνα, Water Girls-Water Boys (στον Κηφισσό), Αντάρτισσα Νίτσα-Ελενη Παπαγιαννάκη, Revolution Bodies, κ.ά. 

Το σπίτι ως ύφασμα έχει έμφυλη προσέγγιση όπως και το Memoria.Γυναίκες στο Βουνό. Δημόσιες Αναγνώσεις που για πρώτη φορά πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Σύγχρονης τέχνης στο Ρέθυμνο, και στο ΕΜΣΤ(Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης)ΕΜΣΤ AICA στη έκθεση Θεωρήματα 2-Περί Ιστορίας 1-10 -2020 -1 -11-2020 performance στο αμφιθέατρο του ΕΜΣΤ . 

​

Ήταν στην ομάδα που σχεδίασε και κατασκεύασε μετά απο αρχιτεκτονικό διαγωνισμό την πλατεία στο Μοναστηράκι. Έχει εκδόσει την ποιητική συλλογή «Ακούω τις μέρες αυτές την Αθήνα»,Γαβριηλίδης, 2013 και  «Το σώμα της-απο τη θάλασσα» Γαβριηλίδης, 2019

​

www.nomadikiarxitektoniki.net